lunes, 25 de agosto de 2008

GAZTETAPE-ZARAUTZ III (terminado)

GAZTETAPE – ZARAUTZ
(o una travesía vista desde otro punto de vista.por Javier Lizaso)

Efectivamente, es la crónica de una travesía vista desde otro punto de vista. Hasta ahora yo las veía todas desde tierra. Esta, en cambio, la he visto desde el mar. No quiere decir que haya decidido lanzarme al agua, Dios me libre, sino que pude verla, presenciarla, admirarla y gozarla desde una “txalupa” en compañía de Jon (Astazurikoa, primo de los “Xarpas” por parte de la rama de Arantxa).

¡Eskerrikasko, Jon!
Además contamos con la presencia de 5 ayudantes (piragüistas) que en todo momento se desvivieron por ayudar a los nadadores a realizar la travesía en condiciones óptimas de seguridad. ¡Ezkerrikasko, José Román, Fermín, Txomin, Jon eta Xanti!
Bueno, después de muchas disquisiciones , “dimes y diretes”, que si yo voy en ese coche, que si tal y que si cual, conseguimos salir de Zarautz hacia Getaria y su dichosa playa de Gaztetape (poca arena para ser una playa, pero en fin)
Y a eso de las 8h 56’ el grupo se tiró a las aguas de un Cantábrico que no amenazaba con grandes olas, pero que según las previsiones registrarían una altura de 1,5 metros, que en los alrededores del extremo del monte San Antón, zona conocida por los marineros locales como conflictiva a nivel de corrientes, parecía que no iba a facilitar la consecución de la citada travesía.
¡A que no estaba tan tranquila!
Rápidamente se concretaron los dos grupos de nadadores que a priori debían formarse para una mejor organización. En el primero, el de los “velocirraptores”: Joxe Agustín, Gorka, Mario, Eneritz, Eva, Ramón E., Eneko y por supuesto el incombustible Jexúx Mari. En el segundo, más tranquilo y pausado: Ramón U., Patxi, Iñigo, Amaia y Lourdes.
Los primeros rápidamente comenzaron a distanciarse de los más tranquilos. El primer grupo permanecía muy unido, nadaban en muy pocos metros, casi unos encima de los otros. Con la cantidad de agua que tenía la mar océana y todos queriendo ir por el mismo sitio. Francamente el hombre es un animal gremial (digo hombre como genérico del par hombre/mujer, que me entiendan todas).

¡Joder!, con la cantidad de mar que había y todos en mogollón

Mientras tanto el grupo de los tranquilos, algo más anárquico, digamos que no encontraba su sitio. Bueno, salvo Iñigo que hasta que consiguió meterse “en bocadillo” entre las dos chicas del grupo, no paró.

Patxi, Ramón U., Iñigo, Amaia y Lourdes; sin estorbarse
Llegando al puntal del monte San Antón se vivieron los momentos más problemáticos de la travesía, pero que con la pericia de los nadadores y el buen hacer de los piragüistas se solventó con nota. Tengo que decir a los nadadores que había bastante más mar que lo que parecía, y hubo que bordear esta zona por algo más al exterior de lo previsto, con lo que el cálculo de distancia inicial….

El primer grupo llegando a la punta de San Antón

Amaia, Lourdes e Iñigo, al paso de San Antón
Tomada ya la dirección hacia la playa de Zarautz hubo un pequeño momento de tensión por la aparición de algunas medusas, pero la cosa no pasó a mayores.
El primer grupo siguió su nadar disciplinado agrupado, mientras el segundo se dispersó como una bomba japonesa de fuegos artificiales. ¡Cada uno a su pedo!
El grupo de los velocirraptores, a lo suyo
Patxi, Lourdes e Iñigo, a su pedo
Ahora bien, un nadar tranquilo con unas “bagas” que ayudaban lo suyo fue la tónica dominante de toda la travesía.

Iñigo y Lourdes, ¿“posando” o “pasando”?
Con algunos “problemillas” de orientación (Amaia casi se va a Donosti) y la doble pasada rasante que nos realizó el helicóptero de la Ertzaintza (debieron mosquearse que hubiera una cuadrilla de pirados, todos con traje de neopreno y gorros amarillos que nadaban en un largo de mar abierto desde el puntal de San Antón en dirección a Allepunta), la gente fue enfilando el último largo hasta la playa de Zarautz.
Al fondo, la de la canoa de la izquierda es Amaia, y a la derecha Ramón
Con algunas diferencias de tiempos (en esta travesía no había chips ni alfombras, todo era más natural, pero hay que decir que todos entraron entre 1h. 15’ y 1h 31’) fueron llegando a la playa entre sonrisas de satisfacción. Joder, qué gozada. La verdad, tiene que dar un subidón.
Llegando a Zarautz
Para terminar, como debe ser, dimos cumplida cuenta de todo lo que se nos puso delante en la correspondiente comida que conllevaba el evento, donde una vez más algunos del grupo nos deleitaron con su arte culinario (Jexux Mari nos preparó un bonito con cebolla y pimientos que…).
Algunas ausencias, por obligaciones sociales, se hicieron notar, como Gorka, Amaia, Patxi,…
Dando cumplida cuenta
Comentando las incidencias de la jornada
Apartado de cantos folkloricos y regionales
Y todo terminó muy bien, como en los cuentos. Tanto es así que hay algunos que están pensando en darle un cierto carácter repetitivo. ¿Realizarlo todos los años, por ejemplo?
Para mí, fue una gran gozada.

¡Eskerrak, danori!

Javier

13 comentarios:

Anónimo dijo...

Yo también doy las gracias a los que nos guiaron (txalupa con patrón y marinero, y palistas). Y a Jesús Mª que nos consiguió la txalupa, puso la furgoneta para las piragüas, casi no se pudo vestir, nos puso la comida, nos sirvió la comida, nos cantó...

Como estamos con el subidón, creo que es el momento de palntear algo más ambicioso para el año que viene: Ondarroa, mejor Saturrarán (así sólo hacemos Gipuzkoa y yo os hago la pelota) - Donostia. Son sólo 6 etapas con kilometraje moderado:

Saturrarán - Deba, 6500 m.
Deba - Zumaia, 7800 m.
Zumaia - Getaria, 5900 m.
Getaria - Orio, 6800 m.
Orio - Agiti, 5400 m.
Agiti - Donostia, 7100 m.

Entre Junio y Julio del 2009 podemos hacerlo sin problemas.

Anónimo dijo...

Yo también doy las gracias a los que nos guiaron (txalupa con patrón y marinero, y palistas). Y a Jesús Mª que nos consiguió la txalupa, puso la furgoneta para las piragüas, casi no se pudo vestir, nos puso la comida, nos sirvió la comida, nos cantó...

Como estamos con el subidón, creo que es el momento de palntear algo más ambicioso para el año que viene: Ondarroa, mejor Saturrarán (así sólo hacemos Gipuzkoa y yo os hago la pelota) - Donostia. Son sólo 6 etapas con kilometraje moderado:

Saturrarán - Deba, 6500 m.
Deba - Zumaia, 7800 m.
Zumaia - Getaria, 5900 m.
Getaria - Orio, 6800 m.
Orio - Agiti, 5400 m.
Agiti - Donostia, 7100 m.

Entre Junio y Julio del 2009 podemos hacerlo sin problemas.

Lourdes dijo...

Oye! Pranzisko o Iñigo o Jose Fran, te lo digo en serio. ¡Miratelo!
muxus

Anónimo dijo...

Estoy de acuerdo con Lourdes. ¡Que se lo mire!, porque aparte de los kilometrajes habría que detallar los jatetxes de destino. El de Orio ya estaba decidido.
Si se tiene que mirar otra cosa,...en Mendaro no hay lista de espera.
Eres mundial Prantzis!
Mr Baltz

Anónimo dijo...

Mr Baltz,

Gracias por tu sugerencia, pero ya está todo pensado, lo que pasa es que no hay que enseñar todas las cartas. ¡Esta negociación será muy dura!

PD: para firmar tus post debes pinchar en Nombre/URL.

eva dijo...

¡¡Unamuno, chulito!!. A ver, ¿quién le pone a éste las riendas?.

Javi, correctísima tu crónica. El grupo A fue amontonado, unos encima de otros. Como decía Gorka, sólo vio durante la travesía el sobaco de Joxeagustín.

Anónimo dijo...

JAVI eskerrikasko por la crónica! Eres un verdadero CRACK!

Tokayo PRANZISKO: yo me apunto a todo lo que has escrito. Igual entramos en el RECORD GUINNES y todo...

GUINDILLITA, eso de que "el grupo fue amontonado" suena algo rarillo... No os lo mismo eso que "nos lo montamos en grupo" verdad? jejeje

Lo del grupo JA, fue más o menos "Sálvese quien pueda".

PATXI

Anónimo dijo...

Aprender a esta edad es toda una oportunidad, tener quién te enseñe fantástico y pertenecer a tu ashram un lujo. A ver si me sale...Tu discípulo,

Alex Epelde dijo...

Zorionak a todos por la "macro" travesía Gaztetape - Zarautz!!!
Solamente una pregunta "técnica": ¿los neoprenos que habéis llevado son como los de triatlon? ¿Sirven como para meterse en invierno a darse un chapuzon? ¿De que grosor son?

P.D. No se si el grupo es limitado o no, o hace falta algún tipo de invitación personal, pero si lo repetís el año que viene yo me apunto.

Zarautz Masters dijo...

Buenas Alex!Esto de la red me sorprende cada día, parece que hasta alguien nos lee.
Los trajes que utilizamos son como los del triatlon, mejor dicho, de triatlon. De grosores no estoy muy puesto. Nosotros nos llegamos a dar un chapuzón hasta en navidad, pero si puede ser con guantes y escarpines, y se te queda la cara helada.
en cuanto a la travesía el grupo no es limitado, en realidad es una cosa entre amigos, pero estamos abiertos a todo el mundo,sin tener en cuenta razas, sexos, religíon ni ideología política! Eso si, preferiblemente que le guste tomarse algo despues de nadar y le guste asistir a una buena cena! jeh! jeh! Si te apetece acudir no tienes más que aparer e identificarte. PD: estuvimos dudando si nadar con o sin neopreno, pero al ser la primera vez, al final con neopreno. Algunos aun estan recuperandose de las rozaduras.
vaya chapa he metido
PD2: ME HE UEDAD INTRIGADO QUE ES www.fatdapack.com?

Alex Epelde dijo...

Je, je...por supuesto que hay gente que os lee. Es lo que tiene internet..."expones tu vida" sin saber quien estará al otro lado. Bueno, eskerrik asko por la aclaración. Estoy pensando en comprarme un neopreno para entrenar un poco en el mar. La verdad es que noto mucha diferencia de la piscina al mar cuando hago alguna travesía, y tengo que mejorar.

P.D. Yo vivo en Bilbao pero soy Zarauztarra, y voy bastante por allí, así que igual la siguiente vez que nos crucemos me identifico para que veas que no soy un "pervertido" de esos que andan por la red...ja, ja, ja.

P.D.2 Si finalmente compro traje, a la travesía del año que viene me apunto.

P.D.3 fatdapack.com es un proyecto (congelado en estos momentos) relacionadocon mi profesión (programador/informático o como lo quieras llamar) que no creo que llegue a buen puerto.

Agurrrr eta eskerrik asko!

Anónimo dijo...

Aupa Alex!

Ongi etorri! Gorkak esan bezela, trajiak triatloikuak dia, negu neguan kantauri itsasuan igeri iteko eztia aproposenak, baina guretzat nahikuak. Oker ezpanao lodiera bakarrekuak dia triatloiko trajiak, 2-3kuak, ta z surf edo submarinismokuak bezela 7kuak ere egon daitezkela. Gure taldeko gehienok Forum edo Karabanas Oiartzunen erosi genituen, SELAND markakoak, ez dia oso garestiyak, ta guk erabiltzen deuneako nahikua. Beste marka batzuk badaude garestiyo dianak(Orca,...) eta agian erosoagoak baina guk konpetitzeko erabiltzen ez deunez nahikua deu.

Bueno, azalpenak baliyo izango dizulakuan idazten jarraitzeko animatzia baño etzait geatzen.

Prantzisko, yo de Getaria-Orio(7300m) me podria animar, para empezar igual mejor Puerto-Orio(5000m), pero Zarautz-Donosti...muy mucho no, demasie.

Alex Epelde dijo...

Eskerrik asko Eneritz, asko aklaratu diazu. Dudan neukan ia lodiera desberdinetakuak ote zeuden. Aclarado! Jendia oso animauta ikusten det, 5, 6 eta 7 kilometroko trabesiak egiteko goguakin...animo danai...nik hurruna Molla - Mollarri - Molla eitiakin nahikua dakat...baino jende ausarta gustatzen zait...ja, ja...